Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί ορισμένες φορές τα παιδιά μου ανταποκρίνονται όταν τους ζητάω κάτι και άλλες όχι;
Αναλογιζόμαστε λοιπόν κάποια πράγματα πριν σπεύσουμε να κατηγορήσουμε το παιδί. Μήπως επέστρεψε από το σχολείο κουρασμένο; Μήπως έγινε κάτι με κάποιον φίλο του; Μήπως είναι απασχολημένο βλέποντας τηλεόραση ή παίζοντας play station;
Μέτα κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Ανταποκρίνεται αυτό που του ζητάω στην ηλικία του; (Δεν περιμένω από ένα 8χρονο να έχει άψογους τρόπους στο τραπέζι)
Υπάρχει περίπτωση να νιώθει το αίτημα μου παράλογο; (Γιατί να καθαρίζω κάτω από το κρεβάτι μου κανείς δεν τα βλέπει)
Θα μπορούσαμε αντί να μαλώνουμε για το πότε θα κάνει μπάνιο να του δίνουμε μια χρονική διάρκεια; (Θα κάνεις μπάνιο πριν ή μετά την ταινία;)
Αν βλέπουμε ότι πετάει την πετσέτα του μπάνιου πάνω στο κρεβάτι, μήπως θα μπορούσαμε να βάλουμε μια κρεμάστρα χαμηλά έτσι ώστε να είναι στο ύψος του;
Μήπως τελικά ξοδεύω περισσότερο χρόνο στο να λέω στο παιδί τι να μην κάνει;
Για να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του.
Παράδειγμα:
Είστε στη δουλειά, έχετε μία απίστευτη δύσκολη μέρα, έρχεται λοιπόν ο προϊστάμενός σας και σας αναθέτει τη μία δουλειά μετά την άλλη. Μετά έρχεται κάθε μισή ώρα και σας ελέγχει. Γιατί το έκανες έτσι; δεν είπαμε θα κάνεις αυτό; Γιατί έβαλες σε αυτό το ράφι την αλληλογραφία;
Πρέπει να αλλάξεις μελάνι στον εκτυπωτή, το γραφείο σου γιατί είναι γεμάτο χαρτιά; Συμμάζεψέ τα.
Πως αισθάνεστε; Το επίπεδο άγχους σας πως είναι;
Όταν λοιπόν ζητάμε κάτι από το παιδί μας ας σκεφτούμε όλες τις παραμέτρους και βάλτε τον εαυτό σας για λίγο στη θέση τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου